GALERIA

Bazylika Św. Jadwigi-wejście główne

Bazylika Św. Jadwigi – kościół zbudowany pod wezwaniem Św. Bartłomieja i Najświętszej Marii Panny jest najstarszym sanktuarium na Śląsku i jedną z ważniejszych nekropolii Piastów Śląskich oraz miejscem uświęconym kultem św. Jadwigi.
Trójnawowa bazylika ma 80 m długości i 23 m szerokości. Nawa główna składa się z czterech przęseł kwadratowych nakrytych sklepieniami krzyżowymi. Z pierwotnej późnoromańskiej budowli (początek XIII w.) zachowały się zręby murów, dwa portale (słynny – dawidowy i nieco zniszczony – adoracja NMP) oraz krypta św. Bartłomieja położona pod prezbiterium.
Pośrodku prezbiterium znajduje się grobowiec księcia Henryka Brodatego i mistrza krzyżackiego Konrada von Feuchtwangena. Po obu stronach prezbiterium położone są kaplice: św. Jana i św. Jadwigi.

Bazylika nocą

 

 

Bazylika Św. Jadwigi

 

 

Bazylika Św. Jadwigi

 

wnętrze bazyliki

 

widok z ołtarza

 

kościół św. Piotra

Kościół św. Piotra i Pawła – jest budowlą neogotycką z połowy XIX wieku. Z dawnego założenia zachowała się wieża i przylegające do niej ściany. W czasie XIII-XIV wieku kościół św. Piotra był świątynia katolicką. Zajęty przez protestantów, dopiero w 1987 r. Został oddany parafii rzymskokatolickiej w Trzebnicy. Po przeprowadzonych pracach remontowych kościół został 25 XII 1944 r. Poświęcony przez ks. Wawrzyńca Bochenka i odprawiono w nim pierwszą mszę świętą – pasterkę.

wnętrze kościoła św. Piotra

 

Kościół Leśny

Kościół p.w. Czternastu Świętych Wspomożycieli (Kościółek Leśny) – wzniesiony w 1886 roku na miejscu kościółka poświęconego w 1463 roku. Jest budowlą jednonawową, z pięciobocznym zamkniętym prezbiterium. Dominuje tu bryła kościoła z czerwonej cegły. Wystrój kościoła częściowo barokowy doskonale harmonizuje z leśnym otoczeniem. Obok kościoła wzniesiono grotę Matki Boskiej z Lourdes.
Grota wykonana z kostek rudy darniowej spod Komarowa w 1926 r. W niszy górnej rzeźba NMP, poniżej rzeźba Św. Bernadetty.

Klasztor – należy do największych budynków klasztornych w Europie Środkowej. Wzniesiony został w latach: 1696–1726 na miejscu pierwotnego, znacznie mniejszego budynku (z początku XIII w.) Budynek jest dwupoziomowy z dwoma narożnymi pawilonami w ścianie frontowej. Wnętrze klasztoru zawiera kilka interesujących rzeźb i obrazów, godne uwagi są również piękne refektarze. Od 1870 roku pracują tu siostry Kongregacji Miłosierdzia Świętego Karola Boromeusza.